Projekty studenckie

Jak pomóc studentom przyswoić sobie istotne problemy współczesnej psychologii społecznej i wzbudzić zainteresowanie nimi? Studenci pedagogiki stworzyli POMOC DYDAKTYCZNĄ DLA STUDENTÓW, DO PRZEDMIOTU: WSPÓŁCZESNE PROBLEMY PSYCHOLOGII.

Pomoc dydaktyczną dla studentów - jest do pobrania poniżej

W ramach przedmiotu „Współczesne problemy psychologii” powstał, zrealizowany przez Panią Annę Talkowską, projekt „Wsparcie opiekunów osób przewlekle chorych”, który poświęcony został pomocy osobom, opiekującym się chorymi w stanie przewlekłym. Założeniem projektu było stworzenie małej broszury, która pomogłaby rodzinom chorych przewlekle rozwiązać dręczące ich problemy związane z opieką nad chorym lub też dowiedzieć się gdzie mogą udać się po pomoc. Zagadnienia zawarte w broszurce są analizą literatury przedmiotu oraz oparte na bazie mojego wieloletniego stażu pracy w zawodzie pielęgniarki oddziału Intensywnej Terapii.

Broszurę można pobrać poniżej.

Studenci Pedagogiki pod czujnym okiem dr Andrzeja Zbonikowskiego realizowali w ramach przedmiotu „Współczesne problemy psychologii” projekt o nazwie AKTYWNY SENIOR TO SZCZĘŚLIWY SENIOR.

Celem projektu było sprawdzenie, czy potoczny wizerunek osoby starszej jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Starość pojmowana jako okres smutny, naznaczony chorobami, związany z wykluczeniem i wyłączeniem poza margines społeczeństwa jest popularnym i niejednokrotnie prawdziwym skojarzeniem. Jednak nie jest to obraz zupełny.

Senior, którego jedyną rozrywką jest śledzenie losów bohaterów seriali, a jego zainteresowania koncentrują się jedynie wokół programu telewizyjnego i problemów sąsiadów, jest stereotypem stworzonym prawdopodobnie przez ludzi młodych. Ograniczenie pozadomowych aktywności wynika niejednokrotnie z wtłoczenia osób starszych w taki schemat zachowania.

Studenci podjęli próbę zaktywizowania seniorów i ustalenia przyczyn, dla których rezygnują oni z aktywności. Chcieli także ustalić, czy seniorzy zauważają pozytywne efekty uczestnictwa w zaproponowanych im zajęciach. Problemy główne, jakie zostały sformułowane objęły wskazane wyżej zagadnienia. Dużym sukcesem całego przedsięwzięcia okazało się to, że po zakończeniu projektu dwie grupy działają nadal aktywizując seniorów.

W ramach projektu AKTYWNY SENIOR TO SZCZĘŚLIWY SENIOR uczestniczy mogli wziąć udział w warsztatach fotograficznych, które miały na celu pobudzenie starszych ludzi do działania oraz rozbudzenie w nich dawnych zainteresowań.

W programie znalazły się takie zagadnienia, jak:

• wymiana doświadczeń fotograficznych

• skanowanie starych klisz i papierowych zdjęć, żeby utrwalić stare fotografie

• nauka obsługi aparatu cyfrowego

• praca w plenerze z aparatem

• wystawa prac uczestników na zakończenie warsztatów.

W sumie odbyło się pięć trzygodzinnych spotkań na których realizowane były założone cele warsztatów.

O tym czym jest wykluczenie społeczne, kogo dotyczy, jak mu zapobiegać a także jak pomagać osobom wykluczonym opowiadali studenci Pedagogiki, realizujący projekt „ Nie – wykluczeni”.
Poprzez realizację projektu Autorki chciały zwrócić uwagę  na istniejący problem wykluczenia społecznego, spowodować, że zmianie ulegnie poziom myślenia, odczuwania, poziom zainteresowania tym  problemem w społeczeństwie i poziom wrażliwości na innych, potrzebujących pomocy (w tym przypadku osób wykluczonych). Realizacja projektu  zakładała również zwiększenie poziomu motywacji osób wykluczonych społecznie lub zagrożonych tym problemem do dokonywania zmian w swoim życiu, zwiększenia ich  wiedzy w zakresie możliwości szukania pomocy.

Celem projektu było także zwiększenie doświadczenia  pracy w zespole. Dzięki wzajemnej współpracy Autorki projektu lepiej się poznały, a przez to wzmocniły się więzi między nimi, co może skutkować w przyszłości utrzymywaniem dalszych kontaktów, zawiązaniem przyjaźni.
Projekt realizowany był trójfazowo: za pomocą strony internetowej na Facebooku, gdzie systematycznie były umieszczane pytania zachęcające do dyskusji, ulotki  skierowanej do osób potrzebujących pomocy oraz zajęć dla osób przebywających w zakładzie karnym (kobiety uzależnione od alkoholu i odbywające karę wraz z dziećmi).

Zajęcia te zakładały napisanie przez skazane opowiadań na temat ich oczekiwań  po wyjściu na wolność.
 

W ramach przedmiotu „Współczesne tendencje w psychoedukacji”, pod kierunkiem Pani Izabeli Michałowskiej studenci Pedagogiki stworzyli i zrealizowali projekt Trzcianka - tropem historii (Gra uliczna – quest). Przeprowadzenie projektu wynikało z potrzeby podjęcia próby wyeliminowania przyczyn i przejawów zaburzeń zachowania oraz przygotowanie wychowanek do życia zgodnego z obowiązującymi normami społecznymi i prawnymi.

Adresatem projektu były uczennice Młodzieżowego Ośrodka Socjoterapii  im. Ireny Sendlerowej w Białej (Gmina Trzcianka), Gimnazjum dla dziewcząt. Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii w Białej jest publiczną placówką dydaktyczno-wychowawczą dla młodzieży wymagającą stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania. W skład jego wchodzi gimnazjum specjalne i internat dla wychowanek.  
Warunkiem udziału w grze było zgłoszenie zespołu  w Bibliotece Publicznej Miasta i Gminy w Trzciance, w której pracowały Autorki pomysłu. Uczestnicy gry, w trakcie jej trwania poruszali się wyłącznie pieszo. Gra trwała 2 godziny i toczyła się w normalnym ruchu miejskim. Uczestnicy gry przeistoczyli się w poszukiwaczy skarbów.  Dostali mapkę i zadania. Wędrowali zgodnie z instrukcjami rozwiązując zagadki i łamigłówki. Na końcu wędrowcy odkryli skarb-skrzynkę z pieczątką, poświadczającą, że rozwiązali zadania i dotarli do celu.  

Opis projektu znajdziecie poniżej :)

Projekt "Leśnego Przedszkola" to kolejny przykład na to,  jak przedsiębiorczy i pomysłowi są nasi studenci:)

Dwie studentki pedagogiki on-line, realizują swoją pasję i pomysł na leśne przedszkole. Studentki stworzyły własną innowację edukacyjną. Ich pomysł spotkał się z ogromnym zainteresowaniem studentów, rodziców oraz mediów.

Pierwsze leśne przedszkole ma powstać w Słupcy. Pomysł leśnych przedszkoli jest bardzo dobrze znany w Skandynawii. Takie placówki to prawdziwy raj dla maluszków. Praca z przedszkolakami odbywa się pod gołym niebem. Maluchy całe dnie spędzają w ogrodzie albo w lesie.

Leśne Przedszkole-  projekt studentek pedagogiki

Prezentacja: https://prezi.com/cff0oknw3ub1/lesne-warsztaty-dla-przedszkolakow-profilaktyka-syndromu-d/?utm_campaign=share&utm_medium=copy

Prezentacja 2: https://prezi.com/22zvgr8zyzln/przedszkole-domowo-lesne-i-klub-malucha/

O pomyśle studentek przeczytacie na stronach:

Głos Słupcy

https://wirtualnyregion.pl/przedszkole-lesne-alicji-hlawki-slupcy/

Portal Wielkopolski Wschodniej

https://www.lm.pl/aktualnosci/informacja/109597/slupca_natura_zamiast_budynku_rusza_pierwsze_lesne_przedszkole

Twoja Słupca

http://twojaslupca.pl/nowe-przedszkole-powstanie-w-slupcy/

http://twojaslupca.pl/rozmawiali-o-lesnym-przedszkolu/

Studenci kierunku pedagogika: Dominik Walaszczyk, Damian Szajczyk, Monika Łukasiewicz, Tmasz Błaszczyk, Klaudia Dolewa, Aleksandra Dolewka oraz Aleksandra Kalina, przygotowali wielkanocne atrakcje dla podpiecznych Fundacji Krwinka.

Studenci wspólnie z małymi pacjentami, stworzyli piękne wielkanonce jajo. W dekorowaniu jaja brały udział: dr Elżbieta Woźnicka prodziekan kierunku pedagogika oraz dr Kamila Lasocińska koordynator projektu.

Efekty ich pracy zobaczcie poniżej.

O naszej wielkanocnej akcji przeczytacie:

Onet.pl   http://wiadomosci.onet.pl/kraj/jajo-jak-malowane-z-fundacja-krwinka/kklvqgm

TVP Łódź https://lodz.tvp.pl/29915158/12042017-1830

Projekt „W teorii i praktyce – terapia śmiechem dla dzieci z dr Clownem” zrealizowali:  Magdalena Kłys, Anna Jakubowska, Marta Zielińska, Adam Kędzierski oraz Marcin Lipiec w ramach przedmiotu Więzi i role grupowe, po kierunkiem dr Kamili Lasocińskiej.
Celem projektu, było wcielenie się w rolę wolontariusza Fundacji dr Clowna i spojrzenie na terapię śmiechem nie tylko jako zabawę, ale jako pracę. Autorzy chcieli również sprawdzić jak działa na dzieci śmiech i kolorowe stroje.

Odbiorcami projektu były dzieci i ich opiekunowie w Szpitalu Klinicznym nr 4 w Łodzi na oddziale Chirurgii i Onkologii Dziecięcej.

Efektami niematerialnymi realizowanego projektu były:
- rozwijanie i poszerzanie kompetencji społecznych Autorów w temacie terapii śmiechem oraz zdobycie doświadczenia w pracy jako wolontariusz, a także pedagog,
- poznanie nowych ludzi oraz innego trybu pracy, czyli pomocy charytatywnej,
- kształtowanie i pogłębianie więzi i relacji grupowych.

Projekt „Po drugiej stronie lustra” zrealizowany został przez Agnieszkę Baraniak, Agnieszkę Dudzińską, Monikę Kądzielę, Jolantę Siejkę w ramach przedmiotu Więzi i role grupowe, po kierunkiem dr Kamili Lasocińskiej.
Skierowany był do pracowników  Domu Pomocy Społecznej w Łodzi.

Głównym celem projektu było  przedstawienie w postaci „dramy” scenek z życia codziennego DPS-u. Autorki projektu poprzez „zamianę ról” (personel wcielał się w rolę pensjonariuszy) chciały pokazać personelowi DPS-u, jak mogą czuć się w będąc osobami starszymi i niepełnosprawnymi zdanymi na pomoc osób trzecich. Starały się pokazać także problem postrzegania ludzi starszych i niepełnosprawnych przez pracowników DPS-u.

Cel projektu:
Dla zespołu projektowego:
- rozwój aktywności intelektualnej poprzez przeżywanie i doświadczenie,
- umiejętność wzajemnego słuchania siebie,
- współpraca w grupie,
- komunikacja,
- tolerancja,
- możliwość wypowiadania własnego zdania,
- zacieśnienie więzi w grupie.
Dla beneficjentów:
- empatia dla pensjonariuszy,
- przeżywanie problemów oraz interpretacja i spojrzenie na określoną sytuacje poprzez wchodzenie w daną rolę.

Cel założony w projekcie osiągnięty został dzięki zastosowaniu „dramy” – scenek z życia codziennego pensjonariuszy, w które wcieliły się osoby pracujące w DPS-ie. Pracownicy zostali unieruchomieni poprzez różnego rodzaju środki ortopedyczne oraz środki pomocnicze i zostali poproszeni o wykonywanie codziennych czynności związanych z samoobsługą. Następnie omawiano odczucia każdej osoby po wcieleniu w swoją nową rolę.

Projekt „SZANSA NA LEPSZE ŻYCIE” zrealizowany został przez: Monikę Rosiak, Annę Leśniewską, Annę Włodarczyk         i Martę Kostrzewę w ramach przedmiotu Więzi i role grupowe, po kierunkiem dr Kamili Lasocińskiej.
Był to projekt,  skierowany do 6-osobowej grupy mieszkańców Domu św. Alberta w Łodzi, dotykał problemu bezdomności i związanego z nim wykluczenia społecznego.

Cele projektu:
Dla zespołu projektowego:
- integracja między członkami grupy
- umiejętność organizowania pracy
- współdziałanie
- pogłębienie wiedzy na temat bezdomności.
Dla beneficjentów:
- możliwość poznania i wykorzystania zmian w życiu
-  nabranie wiary we własne siły
- integracja między członkami grupy
- „oderwanie” od rzeczywistości.
Cele projektu zrealizowane były w formie warsztatu, w trakcie którego Autorki zaprezentowały szereg zabaw/gier, m.in.:  karteczki z imionami, kartki z niedokończonymi zdaniami („Cieszy mnie…”),  itp.
Grupa osób bezdomnych, do której skierowany był projekt wyraziła zadowolenie z przeprowadzonych warsztatów. Osoby te mogły choć na chwilę oderwać się od swojej codzienności, która nie jest łatwa. Autorki projektu zauważyły także, że w trakcie trwania warsztatów osoby biorące w nim udział otwierały się stopniowo. Reagowały uśmiechem na prowadzące i siebie nawzajem. Można było zauważyć, jak bardzo są ze sobą zżyte. 

Podsumowując warsztaty bezdomni wyrazili chęć  udziału w kolejnych tego typu spotkaniach.
 

Bajka Przyjaciele Jeża ze Zgierza to efekt projektu studentek I roku kierunku pedagogika Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi.

W tworzeniu książeczki i nagraniu słuchowisk wzięły udział dzieci ze Świetlicy Środowiskowej „Przystań”.

Projekt studencki „Przyjaźń – najcenniejszy podarek” został zrealizowany na terenie miasta Zgierza przez studentki Akademii: Joannę Kaczor, Katarzynę Strugacz, Dagmarę Urbaniak, Agnieszkę Hajdenrajch oraz Patrycję Hajdenrajch.

Patronat nad projektem objął Prezydent Miasta Zgierza Przemysław Staniszewski przy partnerstwie Stowarzyszenia EZG, firmy Amagraf oraz firmy Presarto.

Podczas warsztatów dzieci ze Świetlicy Środowiskowej „Przystań” w Zgierzu stworzyły bajkę Przyjaciele Jeża ze Zgierza, która wydana została w formie słuchowiska oraz książeczki.

1 czerwca w Dniu Dziecka wręczono bajkę dzieciom na oddziałach Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Zgierzu.
 

Przedmiot: Więzi i role grupowe

Studentki połączyły swoje siły, możliwości, pomysły i chęci, aby zrealizować projektu, którego głównym problemem było podniesienie kompetencji społecznych dzieci ze świetlicy środowiskowej, osadzonych oraz ludzi chorych psychicznie - grup, które mają duże deficyty w posiadanych  umiejętnościach związanych z komunikacją społeczną i zawiązywaniem prawidłowych więzi międzyludzkich. Całość została osadzona w świątecznych realiach. Implementacja projektu polegała na przeprowadzeniu warsztatów terapii zajęciowej w Zakładzie Karnym w Sieradzu, na Oddziale Diagnostyki i Leczenia Zaburzeń Snu w  Spec. Psych. ZOZ  w Łodzi, w Świetlicy Środowiskowej „Promyk” w Sieradzu.
Studentki w pośredni sposób zainicjowały między trzema „wykluczonymi” grupami kontakt. Całość odbywała się na wielu płaszczyznach i podzielona została na konkretne etapy. Pierwszym z nich było sporządzenie przez dzieci autoprezentacji, w postaci listów do Mikołaja, z informacją o swoich cechach, formach spędzania wolnego czasu oraz marzeniach.  Na ich podstawie osadzeni wykonali kartki świąteczne a pacjenci maski weneckie. Dodatkowym prezentem od osadzonych dla dzieci była przygotowana paczka świąteczna zawierająca kilka kilogramów przeróżnych ciastek, pierników, czekolad i batonów oraz opłatek wigilijny. Była to tylko i wyłącznie ich inicjatywa, która porwała cały oddział i każdy z osadzonych podczas dokonywania zakupów w więziennej kantynie zakupił coś od siebie. Po przekazaniu dzieciom podarunków, te odwzajemniły się nagraną kolędą oraz własnoręcznie wykonanymi kartkami świątecznymi.
 

AUTOPREZENTACJE DZIECI

KARTKI ŚWIĄTECZNE WYKONANE PRZEZ OSADZONYCH
 

MASKI WENECKIE – pacjenci szpitala         

DZIECI W MASKACH

KARTKI ŚWIĄTECZNE OD DZIECI

Autorzy projektu: Ireneusz Morgowski,Piotr Kopczyński, Lidia Kępka, Angelika Zielińska, Elżbieta Kamińska, Anna Talkowska, Andrzej Łudczak

Studenci podjęli próbę zintegrowania młodzieży ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Kole z pensjonariuszami DPS. Chcieli nauczyć młodzież dostrzegania różnych elementów życia ludzi starszych oraz zaangażować ją w czynne wypełnianie czasu wolnego seniorów. Projekt był wieloetapowy. Najpierw odbyła się pogadanka z młodzieżą na temat zadań związanych z projektem. Natomiast pierwsze spotkanie młodzieży z pensjonariuszami DPS miało na celu poznanie się wzajemnie i integrację. Drugie polegało na tym, że młodzież i pensjonariusze DPS wspólnie wykonywali prace plastyczne, co ważne nie było pozbawione humoru. Na trzecim spotkaniu zintegrowana już młodzież z osobami starszymi urządziła konkurs karaoke zakończony dyskoteką. Wszyscy razem uczestniczyli w zabawie. Potem były wspólne Andrzejki z wróżbami. Natomiast czas świąt zachęcił młodych ludzi do wyrobu ozdób choinkowych razem z pensjonariuszami DPS. Następnie odbyła się Wigilia w DPS z kapelanem. Podczas tego spotkania młodzież i pensjonariusze DPS podzielili się opłatkiem i wspólnie śpiewali kolędy. Wszystkie te działania pokazują zaangażowanie młodzieży w projekt, które zapewnili im realizatorzy projektu (studenci Pedagogiki, AHE) a także różnorodne możliwości aktywizacji osób starszych i budowania więzi międzypokoleniowych. Istotne w projekcie było stworzenie obu grupom (młodzieży i seniorom) przestrzeni porozumienia się, wzajemnego poznania oraz rozłożenia działań w czasie. Mocną stroną projektu jest to, że młodzież uczestniczyła przez jakiś czas w życiu starszych ludzi w DPS i mogła zrozumieć ich problemy, przełamać ich osamotnienie a także podjąć wspólną twórczą aktywność.
 

Autorki: Anna Jakubowiak, Katarzyna Wyganowska, Natalia Rzepecka, Ewa Kaczmarek
Przedmiot: Więzi i role grupowe, Pedagogika
 

W projekcie został podjęty problem dość często spotykany wśród dzieci, jakimi są trudności w komunikowaniu się z osobami o innej narodowości oraz wzajemna akceptacja, a także świadomość odmienności narodowej i tradycji osób z innej kultury. Projekt był kierowany do dzieci w wieku od 8 do 13 lat pochodzących z Polski i Australii. W Polsce projekt był realizowany w Świetlicy Środowiskowej "Światełko Dzikuska" w Sieradzu. W Australii wśród zaprzyjaźnionych dzieci. Bariera czasowa związana z położeniem geograficznym obu państw stanowiła dla wykonawców projektu nie lada wyzwanie. Udało im się zorganizować spotkanie wirtualne dzieci za pomocą Skype, za pomocą tłumaczenia tekstów przekazywanych przez dzieci na język polski i angielski studentki stworzyły swoim odbiorcom możliwość pokonania barier czasowych i językowych. Następnie dzieci ze świetlicy środowiskowej "Światełko Dzikuska" w Sieradzu wykonały ozdoby świąteczne, które zostały wysłane pocztą zaprzyjaźnionym dzieciom z Australii (projekt był realizowany w okolicy świąt Bożego Narodzenia). Oto wybrane przykłady:

Innymi wytworami pochodzącymi z zadań wykonanych w ramach realizowanego projektu były rysunki dzieci z Australii. Nad ich wykonaniem czuwała zaprzyjaźniona (spokrewniona z jedną ze studentek) osoba z Australii. Przedstawiamy niektóre prace:

Ostatnim etapem była gazetka wykonana odręcznie przez dzieci, oto niektóre jej fragmenty pokazujące nawiązanie kontaktu pomiędzy dziećmi z dwóch kontynentów:

Efektami materialnymi projektu były ozdoby świąteczne wykonane przez dzieci ze świetlicy środowiskowej "Światełko Dzikuska", rysunki wykonane przez zaprzyjaźnione dzieci z Australii, listy napisane przez odbiorców projektu oraz gazetka wykonana wspólnie przez realizatorów przedsięwzięcia. Niematerialnymi efektem projektu była umiejętność współpracy, rozwój komunikowania się werbalnego i niewerbalnego, wyrażanie siebie poprzez swoje tradycje. Projekt był ciekawym wyzwaniem ze względu na możliwość komunikowania na odległość, rozwijał wyobraźnię twórczą, zawierał elementy edukacji międzykulturowej.

Studenci pedagogiki Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi są zdobywcami pierwszego miejsca w ogólnopolskim konkursie w ramach II Przeglądu Innowacji i Twórczości w Edukacji.

Mirela Wójtowicz, Justyna Kurkowska, Jarosław Czyżykowski, Sylwia Zielińska zostali nagrodzeni za projekt pt. Stop przemocy. Pomóż mi krzyczeć. Nie bądź obojętny. Gdybyś zareagował dziś bym żył.
Była to spektakularna kampania społeczna zorganizowana we współpracy z Urzędem Miasta, która poruszyła całym Grudziądzem.
Podsumowaniem jej był koncert charytatywny, podczas którego studentom udało się zebrać 5071,70 zł. Środki przekazano dla podopiecznych Centrum Pomocy Dziecku i Poradnictwa Rodzinnego.
Projekt zrealizowano w ramach przedmiotów: Psychologiczne uwarunkowania niedostosowania społecznego oraz Projekt własnego przedsięwzięcia.

Poniżej towarzyszący kampanii billboard.

Projekty realizowane w ramach przedmiotu „Więzi i role grupowe” w semestrze zimowym roku akademickiego 2012/13

Dydaktyk: dr Kamila Lasocińska

Projekty były realizowane przez studentów pierwszego i drugiego roku studiów II stopnia, wszystkich specjalizacji, także studentów PUW. Projekty powstały w odpowiedzi na podane zadanie:
ZADANIE PROJEKTOWE DLA STUDETÓW
Polecenie I: Zaprojektujcie i zrealizujcie zadanie (przedsięwzięcie) zespołowe pozwalające na:
- kształtowanie i pogłębianie więzi i relacji grupowych
- rozwijanie i poszerzanie własnych kompetencji społecznych
- Zawierające aspekt profilaktyki społecznej, środowiskowej lub zdrowotnej
- Podzielcie się zadaniami w projekcie tak, aby każdy członek zespołu mógł się podjąć praktycznej realizacji części projektu
Polecenie II: Dokonajcie analizy procesów grupowych (co się działo w Waszej grupie w trakcie realizacji zadania, jakie procesy zachodziły, jak rozwiązaliście problemy z organizacją zadania, jak przebiegała komunikacja).
Wytyczne do zadania projektowego
• Zadanie to powinno zjednoczyć grupę pracującą w projekcie
• pozwolić na aktywność każdego członka grup/zespołu,
• mieć aspekt społeczny-profilaktyczny
• mieć charakter innowacyjny (doceniana jest szczególnie oryginalność projektu i twórcze pomysły).

Treści PROGRAMOWE przedmiotu „Więzi i role grupowe”
• Analiza indywidualnego potencjału uczestników (zasoby indywidualne i grupowe)
• Budowanie relacji i więzi z innymi
• Współpraca i pomoc wewnątrz grupy.
• Umiejętność podejmowania decyzji w grupie
• Jakie jest moje miejsce w grupie? Identyfikacja ról grupowych.
• Zalety pracy grupowej.

Poniżej przykłady projektów

Gazeta została opracowana przez zespół studentów I roku studiów uzupełniających Pedagogiki (zespół: Agnieszka Wojciechowska - red. naczelna, Grzegorz Kłos, Agata Krzemińska, Iwona Siuchnińska, Beata Tąpała-Krysiak),  opieka merytoryczna: dr Andrzej Zbonikowski).

"Na przekór" powstało w ramach projektu studenckiego na zajęciach "Współczesne problemy psychologii". Podbudową dla realizacji gazety były badania sondażowe przeprowadzone na grupie rodziców gimnazjalistów, którzy wskazali kluczowe problemy wychowawcze, o których chcieliby przeczytać w periodyku. Na podstawie badań powstał ranking problemów, a do gazety włączono zagadnienia, które cieszyły się największym zainteresowaniem rodziców oraz te, które były najmniej znane.

Gazeta jest przykładem praktycznego zastosowania badań naukowych w obszarze praktyki, w celu społecznie użytecznym.

Dzięki realizacji projektu powstała grupa redakcyjna, która chętnie będzie kontynuować swoją pracę, a w ten sposób
nabędzie ciekawe i wartościowe doświadczenie, którymi będzie można znakomicie zaprezentować się przed pracodawcą.