Dr Inesa Kuryan ukończyła Białoruski Uniwersytet Państwowy (BGU, Mińsk) w 1986 roku. Obroniła doktorat w dyscyplinie językoznawstwo, specjalność językoznawstwo historyczne i językoznawstwo słowiańskie w 1999 roku. Po ukończeniu uniwersytetu przez trzy lata pracowała jako tłumaczka języka polskiego, a po 1989 roku jako wykładowca katedry Językoznawstwa Teoretycznego i Słowiańskiego na Wydziale Filologicznym BGU. Od 1998 do 2021 roku pracowała jako wykładowca języka polskiego w Instytucie Polskim w Mińsku. Po 2000 roku była starszym pracownikiem naukowym Narodowej Akademii Nauk Białorusi, w Instytucie Językoznawstwa. W 2010 roku została dyrektorem naukowo-badawczego i kulturalno-edukacyjnego Centrum Polonoznawczego „Studia-Movia”, pełniąc tę funkcję do dziś. W 2022 roku ukończyła studia podyplomowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach z zakresu nauczania języka polskiego jako języka obcego.
Dr Kuryan ma znaczne doświadczenia naukowe i badawcze. Brała udział i kierowała kilkoma projektami naukowymi wspólnie z polskimi kolegami oraz instytucjami, takimi jak: Instytut Książki w Krakowie, Instytut Literatury im. A. Mickiewicza, Ambasada RP w Mińsku. Odbyła uniwersytecki staż naukowy w Lublanie w Słowenii (1995 roku, 2 miesiące), otrzymała też Stypendium Ministerstwa Kultury i Sportu Słowenii; była słuchaczką Międzynarodowej Szkoły Humanistycznej w Ośrodku Badań nad Tradycją Antyczną na Uniwersytecie Warszawskim (1996–1998), stypendystką Kasy Mianowskiego (2000), uczestniczką szkoły tłumaczy literatury polskiej „Translatorium” (Warszawa, Wrocław, 2000–2003), stypendystką Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP „Gaude Polonia” dla tłumaczy (2006), stypendystką Willi Decjusza w Krakowie (2008), uczestniczką stażu dla tłumaczy literatury słoweńskiej (Lublana, sierpień–wrzesień, 2021), ostatnio jest stypendystką NAWA (Polska), „Solidarni z naukowcami” (luty–lipiec 2022).
Prowadziła regularne seminaria metodyczne dla polonistów w Mińsku, pisała artykuły w prasie ojczystej i polskiej – „Głos znad Niemna”, „Słowo Ojczyste”, do czasopisma w Lublinie „Kultura Enter” (cztery artykuły, ostatni w styczniu 2022). Na Białorusi jest autorką haseł w Encyklopedii Białoruskiej, Słowniku Etymologicznym Języka Białoruskiego, artykułów o polskiej poezji dla czasopism młodzieżowych „Pierszacwiet”, „Riukzaczok”. Zarejestrowała w 2016 roku almanach dla tłumaczy „Pierakładnickaje Atelier” w Mińsku.
Inesa Kuryan jest jedną z najwybitniejszych tłumaczek literatury polskiej na język białoruski. Jest pomysłodawczynią i organizatorką wielu wydarzeń, mających na celu popularyzację języka polskiego i literatury polskiej na Białorusi. Tłumaczyła na język białoruski m.in. wierszowane bajki polskie, poezję dziecięcą i awangardową, wiersze Zbigniewa Herberta, Wisławy Szymborskiej czy Bolesława Leśmiana. Jest redaktorką naukową oraz współautorką przekładu Dziadów i Sonetów krymskich Adama Mickiewicza, a także autorką przekładu Kariery Nikodema Dyzmy Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Organizatorka i kierowniczka Laboratorium Przekładu Literackiego w Mińsku.
Otrzymała wyróżnienie naukowe w 2010 roku – I. Nagroda Ambasady RP w Mińsku za pracę naukową literaturoznawczą o polskim poecie Józefie Czechowiczu (publikacja w lubelskim czasopiśmie Bramy Grodzkiej – Teatru NN „Scriptories”, nr 37, a w 2019 roku dostała honorową Nagrodę Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP – Medal „Zasłużona dla Kultury Polskiej”.
Dr Inesa Kuryan brała udział w wielu konferencjach naukowych w kraju ojczystym i za granicą. Była uczestniczką Międzynarodowego Kongresu Slawistów w Lublanie (2003), Międzynarodowego Kongresu Białorutenistów w Mińsku (kilkakrotnie), Międzynarodowego Kongresu Polonistów (Katowice 2016, Wrocław 2021), Międzynarodowego Kongresu Badaczy Białorusi (kilkakrotnie jako kierownik literaturoznawczego panelu polsko-białoruskiego, 2015–2021), Międzynarodowego Sympozjum Obdobje (kilkakrotnie, Lublana, Słowenia).
Ostatnio była referentem na następujących konferencjach:
1. W Uniwersytecie Warszawskim, w marcu 2019 oraz czerwcu 2022 r., katedra białorutenistyki, Międzynarodowa konferencja naukowa „Język, literatura i kultura Białorusi” (referat Współczesna reinterpretacja XIX-wiecznego dramatu polskiego i białoruskiego).
2. W Uniwersytecie Jagiellońskim (Kraków) w maju 2022 r.; Wydział Polonistyki, Koło Naukowe Romantyzmu, ogólnopolska konferencja „Mickiewicz student, studenci Mickiewicza, Mickiewiczowi – studenci” (referat Mickiewicz we współczesnym świecie białoruskim).
3. W Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi w maju 2022 r., Wydział Humanistyczny, Międzynarodowa Konferencja Naukowa „Lingwokulturologia w glottodydaktyce i badaniach językoznawczych” (referat Ці можна ўявіць, што палякі – не славяне, а Міцкевіч – не беларус?).
4. W Instytucie Sztuki PAN w Warszawie w czerwcu 2022 r., Jubileuszowa konferencja naukowa „Polski Moliere”.
5. W Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu w czerwcu 2022 r., Wydział Historyczny, I Sympozjum Naukowe „Eurodokumenty – samoświadectwa – teksty autobiograficzne. Praktyka i teoria” (referat Powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza jako teksty autobiograficzne: uzupełnienie życiorysu oraz kompleksu ideowego autora).
Napisała około 50 publikacji w wydaniach naukowych i materiałach pokonferencyjnych, również w polskich czasopismach literackich i kulturowych. Wśród najważniejszych publikacji są autorskie monografie:
1. Antologia polskiej poezji dziecięcej Kolorowa krowa (ze słownikiem tematycznym), Mińsk, 2007 (ISBN 978-985-6800-43-9).
2. Monografia z faksymile tekstów Drukopisy – Wielka Improwizacja (o białoruskiej awangardzie poetyckiej), Mińsk, 2008. (ISBN 978-985-6906- 15-5).
3.Przekład powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza Kariery Nikodema Dyzmy wraz z obszernym komentarzem naukowym (70 stron komentarza), Mińsk, 2017 (ISBN 978-985-7168-65-1).
4. Podręcznik języka polskiego Grafika. Ortografia, Wymowa, Mińsk, 2018. (ISBN 978-985-7224-41-8).
5. Podręcznik Praktyczny kurs języka słoweńskiego, Mińsk, 2020. (ISBN 978-985-8800-90-1).
Od wielu lat bada obszar językowych i literackich kontaktów polsko-białoruskich, czego efektem są jej autorskie publikacje:
1. Этымалогія і кантэкстуальнае разуменне лексемы „urok” у перакладах IV часткі “Дзядоў” А.Міцкевіча // Słowo. Tekst. Czas III. – Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 1999. – S. 192-198.
2.Назіранні над лексікай віленскіх польскіх гаворак // Паланістыка (часопіс паланійных даследванняў). – Мн.: Instytut Polski, 2000 – № 3. – 14 с. – С. 98-107.
3. Паэма А. Міцкевіча “Дзяды”: праблема адэкватнасці яе беларускага перакладу (у суаўтарстве з Мыцько С.) // Весці Акадэміі Навук. – 2002. – № 4. – C. 91-100.
4. Беларуска-польскае моўнае памежжа. Праблема навуковага падыходу (пленарны даклад) // Acta Albarutenica, – Мн., 2005. – С. 17-21.
5. Jeździłam łodzią po Słobódce // „Scriptores”. – nr 37 (Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”) do 70. rocznicy śmierci Józefa Czechowicza. – Lublin, 2009. – s. 74-104.
6. Charakterystyka idiolektów języka polskiego, [w:] Brasławszczyzna. Pamięć i współczesność. Tom I. Historia regionu. Charakterystyka socjolingwistyczna. Świadectwa mieszkańców, pod red. Elżbiety Smułkowej, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2011, s. 172–183.
7. Kresy na miarę wielkich poetów, [w:] Miłosz – Czechowicz: Lektury paralelne, pod red. Andrzeja Tyszczyka, Urszuli Wiezorek, Aleksandry Zińczuk, Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”, Instytut Filologii Polskiej KUL, Lublin 2011, s. 96–107.
8. Powierzchowna interpretacja Historii Gombrowicza // Kongres Tłumaczy Gombrowicza (Wsola-Radom (Polska) – Vence (Francja), październik 2019) wersja internetowa: muzeumgombrowicza.pl.
9. Ці можна ўявіць, што палякі – не славяне, а Міцкевіч – не беларус?, [w:] Lingwokulturologia w glottodydaktyce i badaniach językoznawczych, Łódź: AHE, 2021, s.161-170.
Dorobek dr Inesy Kuryan został opisany w Światowej Encyklopedii Polonistów (NAWA): https://swiatowaencyklopediapolonistow.pl/inesa-kuryan
Dr Inesa Kuryan ukończyła Białoruski Uniwersytet Państwowy (BGU, Mińsk) w 1986 roku. Obroniła doktorat w dyscyplinie językoznawstwo, specjalność językoznawstwo historyczne i językoznawstwo słowiańskie w 1999 roku. Po ukończeniu uniwersytetu przez trzy lata pracowała jako tłumaczka języka polskiego, a po 1989 roku jako wykładowca katedry Językoznawstwa Teoretycznego i Słowiańskiego na Wydziale Filologicznym BGU. Od 1998 do 2021 roku pracowała jako wykładowca języka polskiego w Instytucie Polskim w Mińsku. Po 2000 roku była starszym pracownikiem naukowym Narodowej Akademii Nauk Białorusi, w Instytucie Językoznawstwa. W 2010 roku została dyrektorem naukowo-badawczego i kulturalno-edukacyjnego Centrum Polonoznawczego „Studia-Movia”, pełniąc tę funkcję do dziś. W 2022 roku ukończyła studia podyplomowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach z zakresu nauczania języka polskiego jako języka obcego.
Dr Kuryan ma znaczne doświadczenia naukowe i badawcze. Brała udział i kierowała kilkoma projektami naukowymi wspólnie z polskimi kolegami oraz instytucjami, takimi jak: Instytut Książki w Krakowie, Instytut Literatury im. A. Mickiewicza, Ambasada RP w Mińsku. Odbyła uniwersytecki staż naukowy w Lublanie w Słowenii (1995 roku, 2 miesiące), otrzymała też Stypendium Ministerstwa Kultury i Sportu Słowenii; była słuchaczką Międzynarodowej Szkoły Humanistycznej w Ośrodku Badań nad Tradycją Antyczną na Uniwersytecie Warszawskim (1996–1998), stypendystką Kasy Mianowskiego (2000), uczestniczką szkoły tłumaczy literatury polskiej „Translatorium” (Warszawa, Wrocław, 2000–2003), stypendystką Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP „Gaude Polonia” dla tłumaczy (2006), stypendystką Willi Decjusza w Krakowie (2008), uczestniczką stażu dla tłumaczy literatury słoweńskiej (Lublana, sierpień–wrzesień, 2021), ostatnio jest stypendystką NAWA (Polska), „Solidarni z naukowcami” (luty–lipiec 2022).
Prowadziła regularne seminaria metodyczne dla polonistów w Mińsku, pisała artykuły w prasie ojczystej i polskiej – „Głos znad Niemna”, „Słowo Ojczyste”, do czasopisma w Lublinie „Kultura Enter” (cztery artykuły, ostatni w styczniu 2022). Na Białorusi jest autorką haseł w Encyklopedii Białoruskiej, Słowniku Etymologicznym Języka Białoruskiego, artykułów o polskiej poezji dla czasopism młodzieżowych „Pierszacwiet”, „Riukzaczok”. Zarejestrowała w 2016 roku almanach dla tłumaczy „Pierakładnickaje Atelier” w Mińsku.
Inesa Kuryan jest jedną z najwybitniejszych tłumaczek literatury polskiej na język białoruski. Jest pomysłodawczynią i organizatorką wielu wydarzeń, mających na celu popularyzację języka polskiego i literatury polskiej na Białorusi. Tłumaczyła na język białoruski m.in. wierszowane bajki polskie, poezję dziecięcą i awangardową, wiersze Zbigniewa Herberta, Wisławy Szymborskiej czy Bolesława Leśmiana. Jest redaktorką naukową oraz współautorką przekładu Dziadów i Sonetów krymskich Adama Mickiewicza, a także autorką przekładu Kariery Nikodema Dyzmy Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Organizatorka i kierowniczka Laboratorium Przekładu Literackiego w Mińsku.
Otrzymała wyróżnienie naukowe w 2010 roku – I. Nagroda Ambasady RP w Mińsku za pracę naukową literaturoznawczą o polskim poecie Józefie Czechowiczu (publikacja w lubelskim czasopiśmie Bramy Grodzkiej – Teatru NN „Scriptories”, nr 37, a w 2019 roku dostała honorową Nagrodę Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP – Medal „Zasłużona dla Kultury Polskiej”.