Czy „onlajn” pomaga w relacji, porozumieniu, wspólnym działaniu? Na ile potrafimy dostosować się do nowych warunków? Zapytałam Studentów I roku Pedagogiki naszej Filii co o tym sądzą.
Co Was połączyło, pomogło w integracji?
Pani Natalia: „Myślę, że połączyły nas wspólne historie z życia. Po tym jak przedstawiliśmy się na wykładach, każdy z nas zrozumiał, że wiele nas łączy. Nieważne, czy stoimy z kimś twarzą w twarz, czy też rozmawiamy online, to jesteśmy, istniejemy. Mam plany, marzenia, przeszłość i przyszłość. Możemy dzielić się doświadczeniami i pomocą. W obecnej sytuacji jaka jest na świecie, wszyscy jesteśmy spragnieni kontaktu z drugą osobą”.
Jak możliwe jest budowanie relacji znając się tylko przez Internet?
Pani Karolina: „Według mnie nie ma znaczenia czy buduje się relację przez Internet czy na żywo. Zależy to tylko i wyłącznie od nas samych, od tego jacy jesteśmy. Jeżeli jesteśmy osobami otwartymi, lubimy nawiązywać nowe znajomości, to nie będziemy widzieć w tym nic złego. Powszechnie uznaje się, że komunikacja przez Internet jest uboższa niż w realu. W dzisiejszych czasach taki sposób nawiązywania relacji jest na topie”.
Pani Julia i Pani Agnieszka: „Relacje są bardzo ważne w naszym życiu. Czas w którym przyszło nam studiować, jest trudnym i nowym dla nas czasem. Życie studenckie nie może odbywać się na żywo, więc zmuszeni byliśmy stworzyć grupę online. Tworzymy silne relacje, uczymy się aktywnie słuchać, szanować i wzajemnie sobie pomagać”.
Pani Magdalena: „Motywacja, chęć studiowania, wspólny temat studiów, podobne zainteresowania. Rozmowy na temat studiów”.
Pani Liwia opowiedziała mi także o przyjaźni zwartej online i o wartości komunikacji przez Internet: „komunikacja werbalna jest zazwyczaj szybsza i bardziej powierzchowna. Podczas pisania więź emocjonalna z rozmówcą staje się nieco silniejsza. Przecież tak naprawdę rozmówcy prowadzą dwa różne życia, a mimo to troszczą się o swoją przyjaźń na tyle na ile mogą sobie pozwolić, poświęcają sobie czas regularnie rozmawiając, wspólnie rozwiązując problemy”.
Jak się układa współpraca wielopokoleniowa w grupie (20+, 30+, 40+, 50+)?
Pani Karolina: „Myślę, że wiek nie ma tu żadnego znaczenia. Dobrze komunikują się osoby, które mają 20+ jak i te 50+. Zawsze pomiędzy tymi grupami pokoleniowymi znajdzie się nić porozumienia. Czy to w temacie nauki, czy życia społecznego. Każda z nas ma swój bagaż doświadczeń, każda z nas ma inne zdanie na każdy temat i to jest ciekawe, że umiejąc słuchać drugą osobę, możemy wyciągnąć dobre dla nas wnioski”.
Pani Natalia: „Ta wielopokoleniowość daje nam siłę. Każdy jest w czymś dobry i dzieli się doświadczeniem. Młodsi ogarniają sprawy technologiczne i podpowiadają starszym J. Ci w średnim wieku motywują resztę ekipy. Liderzy przypominają o zadaniach i terminach. Nie zostawiamy nikogo w tyle”.
Wzmocniona tymi wypowiedziami mogę to jednoznacznie podsumować: cieszę się i jestem dumna z naszych Studentów!
Małgorzata Burzyńska
